SIEDEM ZASTOSOWAŃ SŁOWA „MARTWY” W NOWYM TESTAMENCIE
Jeremy Myers
W Nowym Testamencie słowo „martwy” (gk., nekros) oznacza „BEZ ŻYCIA, BEZUŻYTECZNY lub ODDZIELNY”.
Nigdy nie oznacza „NIEISTNIEJĄCY”.
Martwy w grzechu bardzo rzadko odnosi się do czegoś, co jest całkowicie niezdolne do działania.
PRZYKŁADY SŁOWA „MARTWY” W PIŚMIE ŚWIĘTYM
Na przykład syn marnotrawny był „martwy” dla swojego ojca, gdy był od niego oddzielony Łk 15:24, 32. Podczas gdy syn marnotrawny przebywał w dalekim kraju, z pewnością istniał i był aktywny, ale nie funkcjonował prawidłowo w swojej roli syna.
W Liście Jakuba 2 wiara jest opisana jako „bezużyteczna” i „nieopłacalna”, gdy jest oddzielona od uczynków. Martwa wiara nie jest nieistniejącą wiarą, ale oddzieloną lub bezużyteczną wiarą. Oznacza to, że nawet chrześcijanie mogą mieć martwą wiarę.
Idea ta jest również przedstawiona przez apostoła Jana w ostatniej księdze Biblii, kiedy zapisuje Listy do Siedmiu Kościołów. W Objawieniu 3 nawet żyjący chrześcijanie mogą być opisani jako „martwi”. W Liście do Kościoła w Sardis, chrześcijanie są opisani jako mający życie, ale martwi, ponieważ istniał problem z ich uczynkami Obj. 3:2-3
We wszystkich tych przykładach słowo „martwy” może być najlepiej rozumiane jako „ODDZIELONY” lub „NIEEFEKTYWNY i bezużyteczny w zamierzonym celu”.
Siedem różnych rodzajów śmierci w biblii
Gdy zaczniemy dostrzegać, że jest to definicja „martwego” w Piśmie Świętym, możemy dostrzec co najmniej siedem różnych rodzajów śmierci (lub separacji) w Biblii.
1) Istnieje śmierć duchowa, w której duch jest oddzielony lub odcięty od Boga, a zatem jest nieskuteczny lub bezużyteczny w pomaganiu danej osobie w łączeniu się z Bogiem i życiu tak, jak powinna (por. Rdz 2:17).
2) Istnieje śmierć fizyczna, w której ciało zostaje oddzielone od duszy i ducha (Hbr 9:27; J 11:11-17). To właśnie o śmierci fizycznej myśli większość ludzi, gdy mówią o „śmierci”.
3) Po trzecie, istnieje śmierć wieczna, która ma miejsce, gdy dana osoba zostaje na zawsze oddzielona od Boga (Ap 20:14; Mt 25:46).
4) Istnieje śmierć pozycyjna, która ma miejsce, gdy wierzący umierają dla grzechu w wyniku śmierci i zmartwychwstania przez Jezusa Chrystusa (Rz 6:3-6; Ga 2:2).
5) Istnieje śmierć relacyjna, która ma miejsce, gdy jesteśmy oddzieleni od przyjaźni i relacji w wyniku grzechu (Łk 15:24; 1 Tm 5:6; Obj 3:2-3).
6) Po szóste, istnieje śmierć operacyjna, która ma miejsce, gdy nie jesteśmy w stanie funkcjonować i działać zgodnie z naszymi zamierzonymi celami, ponieważ polegamy na uczynkach ciała lub odmawiamy działania zgodnie z tym, w co wierzymy (Jk 2:14-26; Hbr 6:1; 9:14).
7) Wreszcie, istnieje śmierć seksualna, która ma miejsce, gdy narządy płciowe danej osoby nie są już w stanie funkcjonować zgodnie z ich przeznaczeniem (Rz 4:17-19).
„MARTWY” OZNACZA „ODDZIELONY”
Jak widać, w każdym przypadku dobrym synonimem słowa „śmierć” może być „oddzielenie” lub „bezużyteczność”.
Śmierć duchowa to oddzielenie od Boga lub bezużyteczność dla Boga.
Śmierć fizyczna to oddzielenie duszy od ciała, a kiedy to nastąpi, ciało staje się bezużyteczne.
Śmierć wieczna to oddzielenie ciała, duszy i ducha od Boga na zawsze.
Śmierć pozycyjna to oddzielenie wierzącego od tego, czym był w starym człowieku, aby w naszym nowym człowieku nie był już użyteczny dla grzechu, śmierci i diabła.
Śmierć relacyjna to oddzielenie od społeczności z przyjaciółmi, członkami rodziny, a nawet od Boga.
Śmierć operacyjna to oddzielenie od właściwego życia i właściwego świadectwa wobec innych.
Wreszcie, śmierć seksualna to oddzielenie od zdolności do fizycznej reprodukcji.
ŚMIERĆ NIE OZNACZA „CAŁKOWITEJ NIEZDOLNOŚCI”
Oczywiście ŻADNE z tych zastosowań słowa „martwy” w Piśmie Świętym nie oznacza „całkowitej niezdolności”.
Wręcz przeciwnie, często okazuje się, że po tym, jak ludzie są opisywani jako „martwi” w jeden z wyżej wymienionych sposobów, są oni następnie zapraszani w następnym kontekście do odwrócenia się od śmierci i praktykowania życia.
Tak więc we fragmentach takich jak List Jakuba 2:14-26 i Apokalipsa 3:1-6 ludzie są wzywani do odwrócenia stanu śmierci poprzez ożywienie swojej wiary lub pokutę i powrót do dawnego sposobu życia.
Jednocześnie Paweł pisze, że w Chrystusie jesteśmy „umarli dla grzechu” (Rz 6:3-6; Ga 2:2).
Nie oznacza to, że chrześcijanie mają „całkowitą niezdolność” do grzechu lub że w życiu chrześcijanina nie ma grzechu.
Wręcz przeciwnie! Wszyscy grzeszymy każdego dnia. Paweł ma na myśli to, że chrześcijanin jest oddzielony od grzechu. Nie jesteśmy już rządzeni przez grzech. Nie jesteśmy już w niewoli grzechu. Ale nadal grzeszymy, o czym wie każdy chrześcijanin – umarliśmy w grzechu.
ZWYCIĘSTWO ŁASKI