Słowo Boże

Nauczamy, że Biblia jest Słowem Boga objawionym człowiekowi przez Ducha Świętego. To objawienie zostało przekazane w 66 księgach – 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu. Natchnienie Biblii jest kompletne, to znaczy, że natchnienie nie dotyczy tylko ogólnego przesłania Biblii lub tylko prawd Ewangelii, ale że jest ona natchniona (w oryginalnych językach: greckim i hebrajskim)  jeśli chodzi o gramatykę i każde słowo. (1Kor.2:7-14; 2Ptr.1:20-21; 2Tym.3:16).

Nauczamy podwójnego autorstwa Biblii, to znaczy, że przez natchnienie Duch Święty jest jej autorem, ale z drugiej strony Duch użył ludzi do spisania Swojego słowa, nie wykluczając ich stylu i osobowości (nie byli jak maszyna do pisania).

Nauczamy, że Biblia jest jedyną, ostateczną i autorytatywną zasadą wiary i praktyki w życiu chrześcijanina.

Nauczamy również, że Biblia nie zawiera żadnych błędów ani sprzeczności, oraz że jest nieomylna, jeśli chodzi o każdą informację, którą podaje z jakiejkolwiek dziedziny.

Jeśli chodzi o sposób interpretacji Biblii nauczamy, że przede wszystkim właściwe zrozumienie Pisma, jak i Jego zastosowanie może mieć miejsce jedynie pod kierownictwem Ducha Świętego, który uczy i oświeca nowonarodzonych podczas studiowania Pisma. Właściwym sposobem interpretacji Biblii jest metoda historyczno – gramatyczna, co oznacza że interpretujemy Biblię dosłownie przyjmując znaczeniu tekstu. Dosłowne rozumienie tekstu zawiera w sobie kilka elementów – zrozumienie normalnego/zwykłego użycia języka i pojęć tak, jak rozumiał je autor i odbiorcy tekstu w czasie, kiedy był pisany. Oznacza to też rozumienie działania środków stylistycznych, metafor, analogii, przenośni tam, gdzie są one użyte np. w literaturze poetyckiej jak Psalmy.

Bóg

Jeśli chodzi o doktrynę o Trójcy, w pełni identyfikujemy się z Nicejsko-Konstantynopolskim wyznaniem wiary (381r.):

„Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, światłość ze światłości. Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy, i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych: a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca [i Syna] pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków…”

Oraz Westminsterskim wyznaniem wiary:

„Jest tylko jeden Bóg żywy i prawdziwy, nieskończony w swej istocie i doskonałości, duch najczystszy, niewidzialny, bez ciała i zmiennych uczuć ludzkich, bezgraniczny, wieczny, niepoznawalny, wszechpotężny, najmądrzejszy, najświętszy, absolutnie wolny. Wszystko, co czyni jest wynikiem Jego niezmiennej, sprawiedliwej woli i służy Jego własnej chwale. Kocha najmocniej, jest najłaskawszy i najbardziej miłosierny oraz współczujący. Jest cierpliwy, pełen dobroci i prawdy. Przebacza nieprawość, przestępstwo i grzech. Nagradza tych, którzy szukają Go gorliwie. Jest najsprawiedliwszy, a w Swych sądach straszny. Nienawidzi grzechu i winnego nie oszczędzi.

W Bogu i tylko w Nim znajduje się pełnia życia, chwały, dobroci i wspaniałości. Jest samowystarczalny. Nie zależy od stworzonych przez siebie istot. Jego chwała od nich nie pochodzi. To On przejawia Swoją chwałę w nich i przez nie. On jest głównym źródłem wszelkiego bytu – początkiem, spełnieniem, końcem wszystkich rzeczy. Jest suwerennym władcą nad wszystkimi Swoimi stworzeniami. Jego wzrok przenika istotę wszystkich rzeczy. Jego wiedza jest nieskończona i nieomylna

Stworzenie

Nauczamy, że Bóg stworzył świat i wszystko co na nim w sześć dosłownych dni i szóstego dnia stworzył człowieka z prochu ziemi na Swój obraz i podobieństwo. Wierzymy, że Stworzenie przebiegło dosłownie tak, jak jest opisane w 1 Mojżeszowej 1-2.

Człowiek

Nauczamy, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, jako inteligenta istota obdarzona wolą, intelektem i emocjami. Był on moralnie czysty i bez grzechu. Wierzymy, że tak jak jest opisane w 1 Mojżeszowej 3, człowiek upadł w grzech nieposłuszeństwa Bogu i w rezultacie tego grzech i śmierć weszły na świat, a wszyscy potomkowie Adama (cała ludzkość) zostali potępieni. Wskutek tego człowiek stał się duchowo martwy i oddzielony od Boga, co z kolei prowadzi do tego, że jest on wrogiem Boga i z natury jest zły, nie szuka Boga, nie chce zbliżać się do Boga i, bez działania mocy i łaski Bożej, nigdy nie zwróci się do Boga i nie wybierze Go.  (1Mojż.6:5; 8:21; Mat.5:19; Rzym.3:9-19; 5:12.18; 8:7; 1Kor.2:14; 2Kor.4:3-4; Ef.2:1; 4:18-19)

Zbawienie

Nauczamy, że zbawienie w całości pochodzi od Boga i jest w pełni dziełem Bożym. Zostało zdobyte dla grzesznego człowieka przez życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Jest darem łaski Bożej przyjmowanym jedynie przez wiarę a nie wynikiem starań, uczynków i zasług człowieka (Jan.1:12; Ef.2:8-10; Rzym. 3:28).

Doktrynę o zbawieniu możemy podzielić na dwie części:

1.      Działanie Boże, w którym On przygotował zbawienie

2.      Zastosowanie zbawienia do jednostki

I.                    Działanie Boże, w którym On przygotował zbawienie:

A.      Postanowienie o wcieleniu i wcielenie Pana Jezusa (Flp.2:6) po to, aby stał się doskonałym człowiekiem, który będzie reprezentował ludzi jako doskonały Arcykapłan i Ofiara za ich grzech (Hbr.10:5-7; 2:9-18).

Życie Jezusa – Jezus żył jako bezgrzeszny człowiek w pełnym posłuszeństwie Ojcu i Prawu zdobywając doskonałą sprawiedliwość dla tych, którzy w Niego uwierzą (Rzym.3:22; 1Kor.1:30)

B.      Śmierć Pana Jezusa:

a)      Zastępcza – Chrystus umarł w miejsce grzesznika, ponosząc na sobie karę za jego grzech, gniew Boży i przekleństwo należne grzesznikowi (Rzym.8:3-4; 2Kor.5:21; Gal.2:20;3:13; Iz.53 Ef.5:2.25)

b)      Odkupieńcza – krew Chrystusa była ceną, jaką Chrystus zapłacił, aby odkupić tych, którzy uwierzą, od niewoli grzechu i potępienia (1Ptr.1:18-19; 1Kor.6:20; 7:23; Gal.2:13; Hbr.9:11-12; Tyt.2:13-14)

c)      Pojednawcza (była ofiarą przebłagalną) – śmierć i krew Chrystusa wypełniła wymagania sprawiedliwości Bożej, uciszając Boży gniew w stosunku do grzesznika i grzesznik polegając na tej ofierze zostaje pojednany z Bogiem (Rzym.5:6-10; 8:30-34; Ef. 2:13-19; 1Ptr.3:18)

C.      Zmartwychwstanie Jezusa:

a)      Dla naszego usprawiedliwienia (Rzym.4:25)

b)      Aby nasze zbawienie było zagwarantowane a jego ofiara potwierdzona, jako doskonała (1Kor.15:17-18’ Dz.Ap.2:23-36; 10:40-43; 13:29-39; Hbr.9:11-14.24; 10:12-14)

II.                  Zastosowanie zbawienia do jednostki:

A.      Odrodzenie – Nauczamy, że odrodzenie jest nadprzyrodzonym działaniem Ducha Świętego. Dzięki temu, martwemu w grzechach człowiekowi zostaje dane życie i nowa natura (Jan.3:3-8; Tyt. 3:5). Duch Święty dokonuje tego dzieła za pomocą Ewangelii i Słowa Bożego (Jak.1:18; Rzym. 10:17; 1Ptr.1:23). Odrodzenie następuje, kiedy grzesznik uzdolniony przez Ducha Świętego wierzy i pokutuje (pokuta i wiara również są darem Bożym). Pokuta z gr. metanoia to zmiana myślenia. Oznacza, że człowiek rozumie że, jest grzesznikiem i jest potępiony, sam siebie nie może zbawić w żaden sposób i rozumie, że Chrystus zrobił wszystko dla jego zbawienia. (Ef.2:8-9; Flp.1:29; Dz. Ap. 11:18). 

B.      Usprawiedliwienie – Nauczamy, że usprawiedliwienie jest jednorazowym aktem Bożym, w którym raz na zawsze, nieodwracalnie Bóg ogłasza sprawiedliwym grzesznika, na podstawie sprawiedliwości Chrystusa, która zostaje grzesznikowi przypisana w momencie, kiedy ten ufa Chrystusowi (Rzym.3:20-27; Gal.2:16; 2Kor.5:21; Flp.3:9). Wiara jest jedyną podstawą usprawiedliwienia, towarzyszy jej pokuta (tak jak zdefiniowana powyżej).

C.      Uświęcenie – W odróżnieniu od usprawiedliwienia uświęcenie jest procesem, w którym dzięki mocy Ducha Świętego człowiek wierzący odwraca się od grzechu i umartwia grzech, wzrasta w dobrych uczynkach i posłuszeństwie Chrystusowi. Jego charakter staje się coraz bardziej podobny do charakteru Chrystusa. Proces ten przebiega tylko wtedy kiedy wierzący poddaje się nauczaniu Słowa i chodzi w Duchu a nie w ciele. Jeśli wierzący żyje w nieposłuszeństwie Bogu wzrost nie ma miejsca. 

D.     Pewność zbawienia / bezpieczeństwo w zbawieniu – Nauczamy, że wszyscy raz zbawieni i odkupieni są trzymani mocą Bożą, dzięki temu są na zawsze bezpieczni w Chrystusie (Jan. 5:24; 6:37-40; 10:27-30; Rzym. 5:9-10; 8:1:31-39; 1Kor.1:4-9; Ef.1:13-14; Hbr.7:25; 10:10-14; 13:15; 1Ptr.1:4-5; Judy 24). Nauczamy, że każdy wierzący może cieszyć się całkowitą pewnością swojego zbawienia i cieszyć się nim. Pewność zbawienia opiera się TYLKO I WYŁĄCZNIE na fakcie, że człowiek  polega jedynie na Chrystusie i jego ofierze co do swojego zbawienia. Progres w uświęceniu nie jest podstawą do uzyskania pewności zbawienia, jest on rezultatem wzrostu zbawionego. Zbawienie jak i jego pewność opierają się jedynie na wierze w Chrystusa. 

E.     Dobre uczynki a zbawienie. Uczymy, że wydawanie owocu, wzrost duchowy i dobre uczynki mają miejsce kiedy wierzący poznaje Słowo Boże, uczy się doktryn Biblijnych, dzięki czemu jego umysł jest odnawiany. Każdy wierzący aby wzrastać musi chodzić w Duchu (być posłusznym słowu Bożemu). Tak więc owoc nie jest automatycznym rezultatem odrodzenia ale rezultatem wzrostu i osiągania coraz większej dojrzałości duchowej. (Rzym. 6:12-14; Gal. 5:16-26; Ef. 4:20-24; Jana 15:1-8) 

Ostateczne wydarzenia – Eschatologia

I.                    Śmierć

Nauczamy, że śmierć nie powoduje utraty naszej świadomości (snu duszy) (Obj.6:9-11). Przez śmierć dochodzi do oddzielenia duszy od ciała. Dusza zbawionego przechodzi wprost w obecność Chrystusa (Łuk.23:43; 2Kor.5:8; Flp.1:23) i pozostaje przy Nim aż do pochwycenia Kościoła (1Tes.4:13-17; 2Kor.5:8), kiedy to nastąpi zmartwychwstanie wszystkich wierzących należących do Kościoła, a ich dusze zostaną przyłączone do ich ciał (1Kor.15:35-44; 50-54; Flp.3:21).

Nauczamy, że nastąpi zmartwychwstanie wszystkich zbawionych do życia wiecznego (Jan.6:39; Rzym.8:10-11; 2Kor.4:14) a niezbawionych na wieczne potępienie (Dan.12:2; Jan.5:29; Obj.20:13-15).             Nauczamy, że potępienie dla niezbawionych jest wieczną karą, gdzie dusze potępionych są w pełni świadome najpierw w  piekle, a potem w jeziorze ognistym, gdzie cierpią również w ciele (Mat.25:41-46; 2Tes.1:7-9).

II.                  Pochwycenie Kościoła

Nauczamy doktryny zwanej Pre-Trybulacjonizmem. To oznacza, że wierzymy, że Pochwycenie Kościoła nastąpi przed okresem siedmiu lat zwanym Wielkim Uciskiem (1Tes. 4:16; Tyt. 2:13; 2Tes. 2:1-13). W czasie tych siedmiu lat nastąpi Sąd Chrystusowy (Bema), w którym Pan Jezus będzie rozliczał wierzących z wierności w służbie i da im nagrody (wieńce) (1Kor.3:11-15; 2Kor.5:10)

III.                Czas Ucisku

Nauczamy, że zaraz po Pochwyceniu Kościoła objawi się Antychryst (człowiek grzechu; syn zatracenia), człowiek, który będzie użyty jako narzędzie szatana do zrealizowania jego programu. To wydarzenie zapoczątkuje okres 7 lat wylewania Sądów Bożych na grzeszną ludzkość (Jer. 30:7; Dan.9:27;12:1; 2Tes.2:7-12; Iz. 2:10-22; 24; Sof. 1:14-18; Joel. 1:15: 2:1-3; Mat. 24:15-31). Okres ten to 70. Tydzień z proroctwa Daniela o Tygodniach (Dan. 9:24-27).

IV.                Tysiącletnie Panowanie Chrystusa na ziemi

Nauczamy, że po okresie Ucisku Jezus Chrystus powróci na ziemię, aby ustanowić swoje Królestwo i panować jako Król na tronie Dawidowym nad Izraelem i całą ziemią (Obj.20:1-7; Ez.37:21-28; Dan. 17:17-22). Tysiąclecie będzie wypełnieniem Bożych obietnic danych Izraelowi w przymierzu z Abrahamem, Dawidem, Nowym Przymierzu (Iz. 65:17-25; Ez. 37:21-28; Zach. 8:1-17)

V.                  Sąd przed wielkim białym tronem

Po okresie Królestwa nastąpi zmartwychwstanie wszystkich umarłych (potępionych), zostaną postawieni przed sądem Chrystusa zasiadającego na wielkim białym tronie. Usłyszą oni wyrok potępienia i pójdą do jeziora ognistego (Obj.20:11-15; Mat.25:41)

VI.                Wieczność

Pan Bóg zniszczy starą ziemię ogniem (2Ptr.3:10) i stworzy Nową Ziemię (Obj.20:15.21.22), na którą zstąpi Nowe Jeruzalem. I zbawieni będą na wieczność mieszkać w obecności Bożej na Nowej Ziemi i w Nowym Jeruzalem.  

Dodatek

W pełni  identyfikujemy się również z Deklaracją z Cambridge (20 kwietnia 1996) co do Sola Scriptura.

Jeszcze raz potwierdzamy że bezbłędne Pismo jest jedynym źródłem spisanego boskiego objawienia i tylko ono może związać sumienie. Tylko Biblia uczy wszystkiego co jest konieczne dla naszego zbawienia od grzechu i jest standardem według którego całe chrześcijańskie postępowanie musi być oceniane.

Zaprzeczamy temu, że jakiekolwiek wyznanie wiary, sobór albo jednostka może zobowiązać chrześcijańskie sumienie; zaprzeczamy również temu, że Duch Święty mówi poza albo przeciwnie do tego co jest wyłożone w Biblii oraz temu, że osobiste doświadczenia mogą być przekaźnikiem objawienia.